-(e)an bidalia

Ala Eolo!

Goizean kanpin-denda heze bilduta neukan eta Tan-Tanera iritsi aurretik lehortu nahi nuen. Tartea aprobetxatu nuen alboka jo eta hurrengo euskal single internazionalistarako portada-argazkia ateratzeko. Saharalboka Pedal Tan-Tan Xax!

Bideoa ikusita, igerriko diozu nola gradu gutxi batzuen aldeak sekulako eragina izan dezakeen osasunean (haizeaz ari naiz, baina Voldammarekin ere gertatzen zait).

Trabeska izan ala apur bat alde, infernua ala zerua da. Inguru honetan ehun kilometro inguruko tarteak daude ostatudun herrixken artean eta ia beti izaten da erosoagoa xox batzuren truke ohe baten lo egitea, horregatik da hain garrantzitsua Eolo lagun izatea.

Ostaturik ez dagoenean ere, gustora. Chbikako gendarmeek ez nindutenez lotara gonbidatu, inguruko etxola batetik hurbil akanpatu nuen, hiru haurtxo maitagarriren jolasartean. Errepidetik asko urrundu ezean zaila da bakar-bakarrik egotea, beraz nahiago bertako norbaitengandik hurbil.

Bestela, etxeek eragin dizkidate buruhausteak egunotan.

Adreiluzko etxeek eta oihalezkoek. Sidi Ifniko katuek ederki pasa zuten kanpin-dendarekin jolasean. Ez dakit zomorroak sartuko diren, baina seguru askoz freskoago egingo dudala lo.

Arazoak konponbidean, gozagarria da itsasertzetik lau-lauan pedaleatzea.

Ikusten ez duzunean ere, entzun, usaindu egiten duzu.

Khenifiss Parke Nazionalaren iparraldeko kostaldea itsaslabar etengabea da. Hegoalderantza, berriz, hondartza zabala.

Itsasoaren maila benetan igotzen bada, ibilbide hau arraunean egin beharko da.

Baina ez dirudi aldaketa klimatikoaren ardura handirik dagoenik hemen ere. Guelmimetik Tarfayarako errepide ondoan makina pisutsu ugari dabil, errail berri bi egiten, antza. Kilometro batzuetan zehar erabili izan ditut, kamioiak saihesteko.

Bidegorria balitz! Zikloturistok bereziki nabaritzen dugu errepide bateko trafikoa, baina nik neuk ez dut ikusten hemengo errailak bikoizteko motiborik, politikoak ez badira.

Abantaila handi bat ere izan du itsasora inguratzeak, hainbeste oilasko eta arraultzaren ondoren.

Arrain freskoa!!! Tira, arrantzatu berria izango da, baina hotz-hotz ez dakit ote doan…

Eta hemendik aurrera jadanik gps-aren beharrik ez, distantziak neurtzeko ez bada. Norabidez nahastuz gero, gehien jota Bilbon agertuko naiz berriz.

Bateriak ez gastatzeko, gailu berri hau estreinatu dut, baina ez dakit oso ondo dabilen, ezkerrerantza markatzen didalako beti. Konturatu naizenerako goiz osoa eman dut ondarretan biraka.

Bihar arte Tarfayan atseden hartzea erabaki nuen, bero boladatxo bat pasa arte. Iragarpena zuzena bada, ordutik aurrera haizeak hegan eramango nau Dakhlaraino.

Arrantza-portua, behelainoa eta Antoine Saint-Exuperyren museotxoa, badu zerbait herritxo honek. Beti dabiltza haurren batzuk barrezka eta oihuka.

Zerbaitekin bukatzearren, egia da bizikletaren abiadura oso aproposa dela bidaiatzeko eta tokiak hobeto ezagutzeko, baina aukeratzeko tarte handia dago hala ere. Nik neuk atsedenaldi asko hartzen ditut eta hala ere deigarria zait zein sarritan aldatu behar dudan hiztegia. “Marokoar” arabiarretik tamazightera eta hemendik aurrera hassaniera. Egia da ia edonon dakitela “quatorze dirham” esaten, baina nori ez dio poz handiagoa ematen bere hizkuntzan ulertzen diotenean, “arbatax” edo, zer esanik ez, “kkuz d mrau” (hamalau, arabieraz eta tamazighteraz).

Banoa ba, ishrin (hogei) dirhamen truke arrain platerkada polit bat jatera. Bismillah!

Honenak aspaldi egin zuen. Aurretik ez galdetzeagatik bikoitza kobratu zidaten, baina goxoa zegoen. Akhfnir.