Lagun berriak ezagutzeak poza ematen badu, zaharrekin atseden hartzeak ez du preziorik.
Leonetik nihoala jaso nuen Vilanova de Arousarako gonbidapena. Astorgatik beherako plana baztertu eta Pontevedrara inguratu nintzen. Pilatutako nekeak arindu nituen, azkarregi iristea komeni ez eta etapa laburragoak eginda.
Txabi, Maider, Eneko, Eukene eta Leixurekin urtebetetze zoragarria pasa dut Arousako paradisuan, irten nintzenean espero ez nuen ospakizun bikaina. Eskerrik asko, familia!!!
Berriro bidean, lehenengo kilometroetan faltan botatzen dira etxeko erosotasunak, baina denbora gutxi behar izaten da egunerokoarekin burua betetzeko: ura, janaria eta lotarako lekua, ez dago besterik. Orain, Portugalera sartzear euria noiz geldituko zain.
Kontatzeko gauzak pilatzen dira, baina batek garrantzia berezia dauka: bidaian orain arte egindako lagunak.
Bakoitzak bere omenalditxoa merezi luke, baina elkarrekin aipatuko zaituztet hemen, honelako bidai baten denboraren kudeaketa gai konplexua baita. Bihotz bihotzez eskertzen dizkizuet zuen konpainia, gomendioak eta animoak.
Batzuekin argazkia ateratzeko aukera izan nuen eta beste batzuekin tamalez ez.
(Hurrenkera kronologikoan)
Irakurriko ez duten arren, oso jatorrak izan ziren Aguilar de Campoóko bi polizia munizipal mendizaleak. Beste kontaketa baterako ere gordetzen ditut.
Eskerrik asko San Miguel Escaladako Noelia gidari, bertan gaua pasatzen uzteagatik.
Eskerrik asko Viñaleseko Jesusi, Pepe alkateari eta abarri. Tabernarik gabeko herrian elkartzeko (eta bidaiari honek akanpatzeko) toki ederra atontzen jakin izan dute.
Eskerrik asko Diego arrantzale Monfortearrari, Sandrari, haurrei… Gomendioak eta bizitza eman dizkiote nire etapa bakartienei.
Bidaia koloreztatzen duten beste hainbat elkarrizketa anonimo ere bihotzean daramatzat gordeta.