Hiru balbula

Ignatius J. Reillyri balbula ixten zitzaion gustukoa ez zuen zerbait gertatzen zitzaionean. Nik hiru balbula ditut itxi ezinik.

Ignatius, a ze pertsonaia.

Bata, aurreko gurpilarena, egunero puztu behar izaten baitut. Konponbide erraza dauka, baina puzteak baino alper handiagoa ematen dit.

Nire bonba ez da hemendik igaro den arma bakarra.

Albokaren eskuineko tutuak, berriz, ohi baino zarata jasangaitzagoa ateratzen du azkenengo egunotan. Teknikoki ez da balbula bat, baina gehienok ez dakizue ;-p

(Hemen ditxosozko zarataren grabazioa sartzea pentsatzen nuen, baina sufrikarioa aurreztuko dizuet.)

Deserosoena, esofagokoa. Bihotzerrearekin nabil, seguruenik gehiegi pentsatzearen eta -gehiago ez pentsatzeko- gehiegi jatearen ondorioz. Izan ere, lauzpabost egun barru harrapatuko nauen beste zikloturista baten zai geratu naiz Boujdourren eta, aurreko geldialdiak ez bezala, hau aspergarria egiten ari zait. Faltan botatzen ditut bidaiaren eguneroko ohiturak, etxeko arazoak bere tokian jartzeko.

Dena hondartu daiteke: itsasontziak, bizikletak eta bizikletariak. Atzean, Assalama ferrya.

Beraz jarraitzea erabaki dut. Presarik gabe egingo dut Dakhlarako bidea -lauzpabost etapa- eta han itxoingo diot lagunari, elkarrekin Mauritania zeharkatzeko. Zerbait ere idatziko dizuet Dakhlatik, balbulak uzten badit.